Verbum

анлайнавы слоўнік

згіба́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згіба́нне ср., см. згіна́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згіба́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. згібаць — сагнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згіба́нне н., згіна́нне н.

1. Bíegen n -s, Krümmen n -s;

2. спарт. Béugen n -s;

згіба́нне рук Ármbeuge f -, -n;

згіба́нне ту́лава Rúmpfbeuge f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

сгиба́ние згіна́нне, -ння ср., згіба́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gięcie

н. згінанне, згібанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фле́ксія

(лац. flexio = згінанне, выгіб)

1) фізіял. згібанне, напр. канечнасці, тулава і г. д. (проціл. экстэнзія);

лінгв. канчатак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэтрафле́ксны

(ад лац. retro = назад + flexio = згібанне);

лінгв. р. зычны — зычны гук, пры вымаўленні якога кончык языка паднімаецца да цвёрдага паднябення, напр. у некаторых індыйскіх мовах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)