згушча́льнік

‘рэчыва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. згушча́льнік згушча́льнікі
Р. згушча́льніку згушча́льнікаў
Д. згушча́льніку згушча́льнікам
В. згушча́льнік згушча́льнікі
Т. згушча́льнікам згушча́льнікамі
М. згушча́льніку згушча́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згушча́льнік

‘апарат’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. згушча́льнік згушча́льнікі
Р. згушча́льніка згушча́льнікаў
Д. згушча́льніку згушча́льнікам
В. згушча́льнік згушча́льнікі
Т. згушча́льнікам згушча́льнікамі
М. згушча́льніку згушча́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згушча́льнік м., спец. сгусти́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згушча́льнік, ‑а, м.

Спец.

1. Апарат для аддзялення цвёрдых часцінак ад вадкасці.

2. Рэчыва, якое дабаўляюць да другога рэчыва або сумесі для згушчэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сгусти́тель спец. згушча́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

thickener [ˈθɪkənə] n. згушча́льнік (у кулінарыі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

coagulant

[koʊˈægjələnt]

n.

згушча́льнік -у, каагуля́нт -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

метылцэлюло́за

(ад метыл + цэлюлоза)

прадукт узаемадзеяння шчолачнай цэлюлозы з метылхларыдам, цвёрдае рэчыва белага колеру; выкарыстоўваецца пры атрыманні плёнак, кляёў, як згушчальнік сокаў, паліграфічных фарбаў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)