згрэ́бці, зграбу́, зграбе́ш, зграбе́; зграбём, зграбяце́, зграбу́ць; згроб, згрэ́бла; зграбі́; згрэ́бены; зак.

1. што. Грабучы, сабраць у адно месца (што-н. сыпкае, рассыпістае).

З. сена.

З. вуголле ў кучу.

2. што. Грабучы, скінуць.

З. снег з даху.

3. каго-што. Хуткім махам, рухам узяць што-н. або з сілай схапіць, абхапіць каго-н. (разм.).

З. ў ахапак.

|| незак. зграба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згрэ́бці

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зграбу́ зграбё́м
2-я ас. зграбе́ш зграбяце́
3-я ас. зграбе́ зграбу́ць
Прошлы час
м. згро́б згрэ́блі
ж. згрэ́бла
н. згрэ́бла
Загадны лад
2-я ас. зграбі́ зграбі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час згро́бшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згрэ́бці сов.

1. в разн. знач. сгрести́; (собрать в кучу — ещё) ску́чить;

з. се́на — сгрести́ (ску́чить) се́но;

з. снег з да́ху — сгрести́ снег с кры́ши;

2. разг. схвати́ть;

з. ў ру́кі што-не́будзь — схвати́ть в ру́ки что́-л.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згрэ́бці (сабраць у адно месца) zusámmenraffen vt zusámmenschaufeln (рыдлёўкай), zusámmenharken vt (граблямі);

2. разм. (скінуць адкуль-н.) herúnterwerfen vt, herúnterfegen vt;

3. разм. (узяць сабе) pácken vt, erfássen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

згрэ́бці і зграбці́, зграбу, зграбеш, зграбе; зграбём, зграбяце; пр. згроб, згрэбла і зграбла; згрэбла і зграбло; зак., каго-што.

1. Грабучы, сабраць у адно месца. Зграбці сена ў копы. Згрэбці вуголле ў кучу. // Грабучы, прыбраць адкуль‑н. Здавалася, што зусім нядаўна з гэтага шэрага току згрэблі салому, змялі збожжа і падрыхтавалі да новай малацьбы. Нядзведскі. Зваляць, бывала, луг у пракосы, сена зграбуць, а хмарка пакажацца — прыслухоўваюцца да далёкага грому людзі. Бялевіч.

2. Разм. Грабучы, скінуць адкуль‑н. Згрэбці снег са страхі. □ Я згроб камароў, што паналіпалі ў .. [каня] ля воч. Скрыган.

3. Хуткім махам, рухам узяць што‑н. у руку (у рукі); узяць сабе. [Ляснік] спыніўся, згроб шапку ў жменю і зрабіў нізкі, аж да самай зямлі, паклон. Лобан. Адам згроб гадзіннік, узняў яго над галавой і так бразнуў аб падлогу, што толькі розныя шасцяроначкі заскакалі па прахадной. Корбан. [Шандыбовіч] трапным рухам згроб пляшку і паклаў сабе ў кішэню. Кулакоўскі. // З сілаю схапіць, абхапіць каго‑н. З ціхім одумам прыпыніўся .. [Ладымер] пачакаць, пакуль унук падбяжыць да яго. А як падбег, ласкава згроб яго пад сваю лёгкую руку, і пайшлі яны гэтак абняўшыся. Чорны. // Арыштаваць, схапіць. Людвісю людаеды згрэблі, На смерць вядуць, яна ідзе Пад вербамі, па вузкай грэблі, Дзе азярцо, як майскі дзень. Пушча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зграба́ць гл. згрэбці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

назграба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., чаго.

Згрэбці вялікую колькасць чаго-н.

Н. некалькі коп сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зграбці́,

гл. згрэбці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сгрести́ сов.

1. (граблями) згрэ́бці, мног. пазграба́ць;

2. (собрать в место) згарну́ць, мног. пазго́ртваць;

3. (сбросить) згрэ́бці, мног. пазграба́ць, скі́даць, мног. паскіда́ць;

4. (неуклюже обхватить) прост. згрэ́бці;

сгрести́ в оха́пку згрэ́бці ў аха́пак; см. сгреба́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зграба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да згрэбці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)