зго́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (пагард.).

Той, хто праводзіць згодніцкую палітыку з кім-н.

|| прым. зго́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зго́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зго́днік зго́днікі
Р. зго́дніка зго́днікаў
Д. зго́дніку зго́днікам
В. зго́дніка зго́днікаў
Т. зго́днікам зго́днікамі
М. зго́дніку зго́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зго́днік м., полит., презр. соглаша́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зго́днік, ‑а, м.

Той, хто праводзіць згодніцкую палітыку з класавым ворагам. Згоднікі-лібералы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зго́днік м пагард Versöhnler m -s, -, Kompromíssler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сацыя́л-зго́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сацыя́л-зго́днік сацыя́л-зго́днікі
Р. сацыя́л-зго́дніка сацыя́л-зго́днікаў
Д. сацыя́л-зго́дніку сацыя́л-зго́днікам
В. сацыя́л-зго́дніка сацыя́л-зго́днікаў
Т. сацыя́л-зго́днікам сацыя́л-зго́днікамі
М. сацыя́л-зго́дніку сацыя́л-зго́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сацыя́л-зго́днік м. социа́л-соглаша́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сацыя́л-зго́днік, ‑а, м.

Той, хто праводзіць палітыку згодніцтва з класавым ворагам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

соглаша́тель полит., презр. зго́днік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

социа́л-соглаша́тель полит. сацыя́л-зго́днік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)