Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зга́снуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. згас, ‑ла; зак.
1.(1і2ас.неўжыв.). Перастаць гарэць, свяціць; патухнуць, загаснуць. Ракета прарэзала заслону дажджу, зашыпела ў вышыні і згасла.Шамякін.Пад вечар згаслі яркія кастры.Танк./ Пра канец дня і надыход ночы. Дзень згас.
2.перан. Знікнуць, кончыцца (пра пачуцці, надзеі і пад.). Не згасне той запал агністы, З якім пад шолах кумача Кляліся сэрцам урачыста Ва ўсім браць прыклад з Ільіча.Бялевіч.На задні план сышлі згрызоты, Агонь і жар у сэрцы згас.Колас./ Пра жыццё, сілы. Яшчэ ў грудзях не згаслі сілы, Яшчэ не слабнуць сэрца крылы, Не адцвіла ў душы вясна!Гілевіч.// Зачахнуць, памерці (пра чалавека). [Маці] хутка згасла на непасільнай працы, як свечка на ветры, у свае трыццаць дзевяць год.Клышка.Згас стары дзядок без болю, Раз ці два адно зяхнуў.Колас.// Страціць жывасць, выразнасць (пра вочы, позірк, усмешку). Вясёлая, але пустая гаманлівасць пакінула.. [Васіля], усмешка на чырванашчокім твары згасла.Мележ.
3.перан. Страціць значэнне, забыцца. Ніколі не згасне слава аб тых, хто аддаў сваё жыццё ў імя людскога шчасця.«Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)