зганя́ць¹ гл. сагнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зганя́ць², -я́ю, -я́еш, -я́е; зак., каго (што) (разм.).

Гонячы, прымусіць пабыць дзе-н. і вярнуцца назад.

З. коней на вадапой.

З. машыну ў горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зганя́ць

‘каго з чаго-н., адкуль-н.’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зганя́ю зганя́ем
2-я ас. зганя́еш зганя́еце
3-я ас. зганя́е зганя́юць
Прошлы час
м. зганя́ў зганя́лі
ж. зганя́ла
н. зганя́ла
Загадны лад
2-я ас. зганя́й зганя́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зганя́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зганя́ць

‘каго куды-н.’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зганя́ю зганя́ем
2-я ас. зганя́еш зганя́еце
3-я ас. зганя́е зганя́юць
Прошлы час
м. зганя́ў зганя́лі
ж. зганя́ла
н. зганя́ла
Загадны лад
2-я ас. зганя́й зганя́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час зганя́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зганя́ць I несов.

1. в разн. знач. сгоня́ть;

2. разг. (пыль и т.п.) обма́хивать;

3. разг. (уводить) угоня́ть;

4. (кору и т.п.) сдира́ть;

5. (ранить) сса́живать;

1-5 см. сагна́ць

зганя́ць II сов., разг. (туда и обратно) сгоня́ть;

з. машы́ну ў го́рад — сгоня́ть маши́ну в го́род

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зганя́ць ​1, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да сагнаць.

зганя́ць ​2, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Разм. Гонячы, прымусіць пабыць дзе‑н. і вярнуцца назад. Зганяць коней на вадапой. □ — А, не пытай, — адказала Марыля. — Веру арыштавалі, і мяне зганялі ў воласць. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зганя́ць

1. (з месца) verjágen vt, vertréiben* vt; verschéuchen vt (спугнуць);

2. (у адно месца) zusámmentreiben* vt; гл. сагнаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сагна́ць, зганю́, зго́ніш, зго́ніць; сагна́ў, -на́ла; згані; сагна́ны; зак.

1. каго (што). Гонячы, прымусіць пайсці, пабегчы, паляцець адкуль-н.

С. з месца.

2. каго-што. Прымусіць сабрацца ў адно месца.

С. цялят на ферму.

3. што. Растапіць (снег).

Сонца сагнала снег з пагоркаў.

4. што. Пазбавіцца ад чаго-н.; знішчыць.

С. вагу.

◊

Сагнаць ахвоту (разм.) — задаволіць жаданне, нацешыцца чым-н.

Сагнаць злосць на кім (разм.) — даць выхад сваёй зласлівасці, дрэннаму настрою.

|| незак. зганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. згон, -у, м. і зго́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зганя́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да зганяць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сгоня́ть​II сов. (туда и обратно) разг. зганя́ць;

сгоня́ть маши́ну в го́род зганя́ць машы́ну ў го́рад.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)