згале́лы, -ая, -ае.

1. Голы, апусцелы (пра дрэвы, палі і пад.).

Згалелыя нівы.

2. перан. Збяднелы.

З. шляхцюк.

|| наз. згале́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згале́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. згале́лы згале́лая згале́лае згале́лыя
Р. згале́лага згале́лай
згале́лае		 згале́лага згале́лых
Д. згале́ламу згале́лай згале́ламу згале́лым
В. згале́лы (неадуш.)
згале́лага (адуш.)		 згале́лую згале́лае згале́лыя (неадуш.)
згале́лых (адуш.)
Т. згале́лым згале́лай
згале́лаю		 згале́лым згале́лымі
М. згале́лым згале́лай згале́лым згале́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згале́лы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. згале́лы згале́лая згале́лае згале́лыя
Р. згале́лага згале́лай
згале́лае		 згале́лага згале́лых
Д. згале́ламу згале́лай згале́ламу згале́лым
В. згале́лы (неадуш.)
згале́лага (адуш.)		 згале́лую згале́лае згале́лыя (неадуш.)
згале́лых (адуш.)
Т. згале́лым згале́лай
згале́лаю		 згале́лым згале́лымі
М. згале́лым згале́лай згале́лым згале́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згале́лы обнища́лый, обнища́вший; разори́вшийся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згале́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Голы, апусцелы (пра дрэвы, нівы і пад.). Дзе-нідзе трапляліся цэлыя дзялянкі зусім згалелых дрэў, і лес сумна хваляваў пустэчай. Мележ. Згадай гэты дзень залаты, што над пушчай, згалелымі пожнямі рассыпаў залатыя лісты. Дубоўка.

2. перан. Вельмі бедны, збяднелы. Нялёгка было згалеламу шляхцюку служыць сярод багатай знаці, але к трыццаці гадам і ён стаў паручнікам. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агале́лы, см. згале́лы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обнища́вший и обнища́лый збядне́лы, згале́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агале́лы, -ая, -ае.

1. Голы, апусцелы.

Агалелае дрэва.

Агалелыя палі.

2. перан. Вельмі бедны, збяднелы, згалелы.

|| наз. агале́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zubożały

збяднелы; згалелы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

агале́лы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і згалелы. Людзі, што прыходзілі з франтоў і з палону, знаходзілі агалелыя сем’і, спустошаныя вінаграднікі, зарослыя пустазеллем палі. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)