звы́чны, -ая, -ае.

1. Добра знаёмы, прывычны.

З. занятак.

2. Тое, што і звыклы (у 2 знач.).

|| наз. звы́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звы́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. звы́чны звы́чная звы́чнае звы́чныя
Р. звы́чнага звы́чнай
звы́чнае		 звы́чнага звы́чных
Д. звы́чнаму звы́чнай звы́чнаму звы́чным
В. звы́чны (неадуш.)
звы́чнага (адуш.)		 звы́чную звы́чнае звы́чныя (неадуш.)
звы́чных (адуш.)
Т. звы́чным звы́чнай
звы́чнаю		 звы́чным звы́чнымі
М. звы́чным звы́чнай звы́чным звы́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звы́чны привы́чный; обы́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звы́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Добра знаёмы, прывычны. Прайшлі чарадою Гады за гадамі, Нязвыклае стала Штодзённым і звычным. Хведаровіч.

2. Які прывык да чаго‑н., звыкся з чым‑н. Да баявой прыгоды звычны, Без меркаванняў і разваг Шынель скідае пагранічнік, Бяжыць з вінтоўкай па слядах. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

customary [ˈkʌstəməri] adj. звыча́йны, звы́чны, звы́клы, прывы́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wonted

[ˈwɔntɪd]

adj.

прывы́чны, звы́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нарма́льны normál, Normál-; üblich (звычны);

нарма́льныя ўмо́вы übliche Bedíngungen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

привы́чный

1. (ставший привычкой) прывы́чны; (обычный) звы́чны, звыча́йны;

привы́чный о́браз жи́зни прывы́чны (звы́чны, звыча́йны) спо́саб жыцця́;

привы́чное явле́ние звыча́йная (прывы́чная) з’я́ва;

2. (привыкший) звы́клы, прызвыча́ены;

он челове́к привы́чный ён чалаве́к звы́клы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zwyczajowy

zwyczajow|y

звычны; бытавы;

prawo ~e юр. звычаёвае права

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

habitual

[həˈbɪtʃuəl]

adj.

1) прывы́чны, звы́чны, звы́клы

2) звыча́йны, заўсёдны

a habitual smile — заўсёдная ўсьме́шка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)