зво́нница церк., ист. звані́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звонница

Том: 12, старонка: 111.

img/12/12-111_0601_Звонница.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

звані́ца ж. колоко́льня; зво́нница;

◊ глядзе́ць са сваёй ~ні́цы — смотре́ть со свое́й колоко́льни;

адзвані́ў і са ~цы прэч — отзвони́л и с колоко́льни доло́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)