звено́ ср., в разн. знач. звяно́, -на́ ср., мн. звёны, -наў; (плота — ещё) ла́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звено

Том: 12, старонка: 68.

img/12/12-068_0365_Звено.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

пасяро́дкавы посре́дствующий;

~вае звяно́ — посре́дствующее звено́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посре́дствующий праме́жны, праме́жкавы;

посре́дствующее звено́ праме́жнае (праме́жкавае) звяно́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Звяно́ ’састаўная частка’. Рус. звено́ ’тс’, н.-луж. zwěno//zẃeno ’вобад (кола)’, в.-луж. zwjeno ’тс’, палаб. zvenü ’тс’, балг. звено (< рус.) ’частка ланцуга’, ’група супрацоўнікаў’. Ст.-рус. звено ’частка’ (XVI ст.). Параўн. звенякі́, званке́ ’частка кола’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Даля (1, 672), суадносіцца з звінець (гл.), гэта развіў Аткупшчыкоў (ЭИРЯ, 5, 81–83), які прапануе zven‑n‑ja ’назва звякаючых прыкрас’ (чаму лепш можна суадносіць не з звінець, а з звяк(аць)?). Іншыя этымалогіі малаверагодныя. Шанскі, 2, З, 77–38; Фасмер, 2, 86–87. Гл. звякаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

связу́ющий

1. прич. які́ (што) звя́звае;

2. прил. су́вязны;

связу́ющее звено́ су́вязнае звяно́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звяно́ (мн. звёны, -н и -наў) ср., в разн. знач. звено́;

змацава́ць звёны ланцуга́ — скрепи́ть зве́нья це́пи;

з. самалётаўзвено́ самолётов;

усё гэ́та ро́зныя звёны аднаго́ ланцуга́ — всё это ра́зные зве́нья одной це́пи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знішча́льнік м., в разн. знач. истреби́тель;

з. та́нкаў — истреби́тель та́нков;

з. пацуко́ў — истреби́тель крыс;

звяно́ ~каўзвено́ истреби́телей

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́ўка ж. скамья́, скаме́йка, ла́вка; (в вагоне — ещё) по́лка; (плота — ещё) звено́ ср.; (сиденье в лодке — ещё) ба́нка;

на шко́льнай ла́ўцы (па́рце) — на шко́льной скамье́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аддзялі́ць сов.

1. в разн. знач. отдели́ть;

а. зе́рне ад мякі́ны — отдели́ть зерно́ от мяки́ны;

а. до́брыя я́блыкі — отдели́ть хоро́шие я́блоки;

а. сыно́ў — отдели́ть сынове́й;

2. отдели́ть, отсоедини́ть, отчлени́ть;

а. звяно́ ад ланцуга́ — отдели́ть (отсоедини́ть, отчлени́ть) звено́ от цепи́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)