зва́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які займаецца звадкамі.

|| ж. зва́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. зва́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зва́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зва́днік зва́днікі
Р. зва́дніка зва́днікаў
Д. зва́дніку зва́днікам
В. зва́дніка зва́днікаў
Т. зва́днікам зва́днікамі
М. зва́дніку зва́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зва́днік м. скло́чник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зва́днік, ‑а, м.

Разм. Той, хто займаецца звадамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зва́днік м разм Intrigánt m -en, -en, zänkischer Mensch, Ränkenschmied m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зва́дніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да зваднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скло́чник разг. скло́чнік, -ка м., зва́днік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kłótnik

м. склочнік, зваднік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

warchoł

м. баламут; зваднік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Stänker

m -s, - разм. зва́днік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)