зва́біць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зва́блю |
зва́бім |
| 2-я ас. |
зва́біш |
зва́біце |
| 3-я ас. |
зва́біць |
зва́бяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зва́біў |
зва́білі |
| ж. |
зва́біла |
| н. |
зва́біла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
зва́б |
зва́бце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
зва́біўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зва́біць сов., разг. смани́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зва́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго-што.
Разм. Прывабіць, спакусіць. [Юлю] ахапіў жах — гэта ж не хто, а яна звабіла дзяцей, завяла іх на каланчу... Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
zwabić
зак. звабіць; завабіць;
zwabić w pułapkę — завабіць у пастку
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
znęcić
зак. прыманіць; завабіць; звабіць;
znęcić w zasadzkę — заманіць у засаду
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)