збэ́сціць гл. бэсціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збэ́сціць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. збэ́шчу збэ́сцім
2-я ас. збэ́сціш збэ́сціце
3-я ас. збэ́сціць збэ́сцяць
Прошлы час
м. збэ́сціў збэ́сцілі
ж. збэ́сціла
н. збэ́сціла
Загадны лад
2-я ас. збэ́сці збэ́сціце
Дзеепрыслоўе
прош. час збэ́сціўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збэ́сціць сов., разг.

1. изруга́ть;

2. (одежду) истрепа́ть, загрязни́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збэ́сціць, збэшчу, збэсціш, збэсціць; зак., каго-што.

Разм.

1. Груба аблаяць, зняважыць. Славіку, відаць, здалося, што ён і напраўду ўтаптаў свайго саперніка ў гразь — спалохаў, зняважыў, збэсціў. Шамякін.

2. Неакуратным карыстаннем давесці да непрыгоднасці (пра вопратку). Збэсціць сукенку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бэ́сціць, бо́шчу, бо́сціш, бо́сціць; бо́шчаны; незак., каго-што (разм.).

1. Знеслаўляць, ганьбіць, зневажаць.

Б. добрае імя.

2. Брудзіць, трапаць, псаваць.

Б. вопратку.

|| зак. збэ́сціць, збо́шчу, збо́сціш, збо́сціць; збо́шчаны.

|| наз. бэ́шчанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збэ́шчаны разг.

1. изру́ганный;

2. истрёпанный, загрязнённый;

1, 2 см. збэ́сціць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поруга́ть сов.

1. (побранить) пала́яць; пасвары́цца (на каго);

2. (опозорить, надругаться) аганьбава́ць, знява́жыць; знясла́віць, збэ́сціць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скарцава́цца ‘скурчыцца, сагнуцца’ (Сцяшк.), ‘прымасціцца, прылегчы’ (стаўб., Жыв. сл.), скарцава́ць ‘адолець, асіліць, кінуць скруціўшы, зламаўшы’ (Скарбы). Магчыма, да карцець (гл.), параўн. балг. къ́ртя ‘выкарчоўваць, выломваць, разбіваць’, макед. крти ‘ламаць, разбураць’. Значэнне ‘адолець, асіліць’ з ‘падмяць (пад сябе), скруціць’. Па лінгвагеаграфічных і фанетычных прычынах можа разглядацца як запазычанне ці трансфармацыя польск. skarcić ‘паўстрымаць, пакараць, збэсціць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Rübe

f -, -n рэ́па;

gélbe ~ мо́рква;

róte ~ бура́к;

wéiße ~ бру́чка;

j-m die ~ scháben разм. збэ́сціць каго́-н.

◊ ~ ab! галаву́ дало́ў!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kakáo

m -s, -s кака́ва

j-n durch den ~ zíehen* — разм. збэ́сціць каго́-н.; падсме́йвацца, паджарто́ўваць над кім-н., паке́пліваць з каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)