збры́дзіць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. збры́джу збры́дзім
2-я ас. збры́дзіш збры́дзіце
3-я ас. збры́дзіць збры́дзяць
Прошлы час
м. збры́дзіў збры́дзілі
ж. збры́дзіла
н. збры́дзіла
Загадны лад
2-я ас. збры́дзь збры́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час збры́дзіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збры́дзіць сов., разг. обезобра́зить, изуро́довать;

з. твар гры́мам — обезобра́зить (изуро́довать) лицо́ гри́мом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збры́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.

Разм. Зрабіць брыдкім, агідным. Збрыдзіць твар грымам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збры́дзіць разм. verúnstalten vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

збры́джаны разг. обезобра́женный, изуро́дованный; см. збры́дзіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обезобра́зить сов. (искалечить) абязве́чыць, зняве́чыць; (лишить красоты) сапсава́ць, збры́дзіць, зга́дзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ашпэ́ціць, ашпэ́чываць ’зганіць, збрыдзіць’ (Нас.), ошпэтаты ’пераўзыйсці, абставіць’ (Клім.), ст.-бел. ошпетити ’зганіць’ з 1690 г. (Нас. гіст.), укр. ошпетити. Запазычана з польск. oszpecić ’зрабіць брыдкім, зганіць; забрудзіць’ ці cамастойна ўтворана ад шпэціць ’ганіць, псаваць, брыдзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

oszpecić

зак.

1. абязвечыць, знявечыць;

2. сапсаваць, збрыдзіць, згадзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спага́ніць, спага́ньваць разм.

1. (запляміць) verúnreinigen vt, besúdeln vt;

2. перан. (збрыдзіць, згадзіць) verschándeln vt; entwéihen vt (святыню); schänden vt (няславіць, ганьбіць); verhúnzen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)