Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
«ЗБО́РНІКІ РУ́СКАГА ГІСТАРЫ́ЧНАГА ТАВАРЫ́СТВА»
(«Сборники Русского исторического общества»),
зборнікі дакументаў па гісторыі Расіі 15—19 ст. Выдадзены ў С.-Пецярбургу і Маскве ў 1867—1916 у 148 тамах. Частка зборнікаў змешанага характару, іншыя ў выглядзе тэматычных серыйных выданняў. Гэта «Матэрыялы Кацярынінскай заканадаўчай камісіі 1767 г.» (т. 1—14), «Паперы і перапіска Кацярыны II» (т. 1—18), «Помнікі дыпламатычных дачыненняў старажытнай Расіі з дзяржавамі замежнымі» (т. 1—10), «Дыпламатычныя перапіскі замежных паслоў і пасланнікаў пры рускім двары» (т. 1—47). Шмат матэрыялаў па гісторыі Беларусі ў серыях тамоў «Помнікі дыпламатычных дачыненняў Маскоўскай дзяржавы з Польска-Літоўскай дзяржавай» (вып. 1—5), «Акты, дакументы і матэрыялы для палітычнай і бытавой гісторыі 1812 г.» (т. 1—3).
Літ.:
Императорское Русское историческое общество, 1866—1916. Пг., 1916.
т. 7, с. 30
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
збо́рнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
збо́рнік |
збо́рнікі |
| Р. |
збо́рніка |
збо́рнікаў |
| Д. |
збо́рніку |
збо́рнікам |
| В. |
збо́рнік |
збо́рнікі |
| Т. |
збо́рнікам |
збо́рнікамі |
| М. |
збо́рніку |
збо́рніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
радні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., ро́дніць; незак., каго-што з кім-чым.
1. Ствараць адносіны роднасці паміж кім-н.
2. Рабіць падобным, збліжаць.
Гэтыя два зборнікі вершаў родняць паэтаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
базі́лікі
(гр. basilicos = царскі)
зборнікі візантыйскага права, складзеныя каля 890 г.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
апафегма́ты
(гр. apophthegma, -atos = кароткае выслоўе)
даўнія зборнікі дасціпных і павучальных выслоўяў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кансьяне́ра
(ісп. cancionero)
зборнікі любоўнай і сатырычнай паэзіі ў Іспаніі ў 12—14 ст.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ураджа́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да ўраджаю. Ураджайныя ведамасці.
2. Які характарызуецца багатым ураджаем. Быў той год ураджайным, як ніколі. Жыты ў полі стаялі сцяной. Лынькоў. Сподам сцелецца ягаднік — яркія пацеркі суніц і сіваватыя, асабліва ўраджайныя сёлета, чарніцы. Брыль. // перан. Разм. Багаты на што‑н. 1958 і 1959 гады былі ўраджайныя на першыя паэтычныя зборнікі і ў пераважнай большасці добрыя. Лужанін. На паэмы пасляваенны час, можна сказаць, быў у нашай літаратуры ўраджайны. Лойка.
3. Які вызначаецца высокай ураджайнасцю. Ураджайны сорт пшаніцы. Ураджайная культура.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
картуля́рыі
(с.-лац. chartularia, ад лац. charta = грамата)
зборнікі копій грамат, якімі ў перыяд сярэдневякоўя ў Зах. Еўропе юрыдычна афармляліся пераважна зямельныя падараванні на карысць царквы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дэкрэта́ліі
(ад лац. decretalis = які датычыць дэкрэта)
1) пастановы рымскіх пап у выглядзе пасланняў па пытаннях царкоўнага кананічнага права;
2) сярэдневяковыя зборнікі законаў і інш. прававых актаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)