заўка́м
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
заўка́м |
заўка́мы |
| Р. |
заўка́ма |
заўка́маў |
| Д. |
заўка́му |
заўка́мам |
| В. |
заўка́ма |
заўка́маў |
| Т. |
заўка́мам |
заўка́мамі |
| М. |
заўка́ме |
заўка́мах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заўка́м м. (заво́дскі камітэ́т) завко́м (заводско́й комите́т)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
завко́м (заводско́й комите́т) заўка́м, -ма м. (заво́дскі камітэ́т);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)