заязджа́ць гл. заехаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заязджа́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заязджа́ю заязджа́ем
2-я ас. заязджа́еш заязджа́еце
3-я ас. заязджа́е заязджа́юць
Прошлы час
м. заязджа́ў заязджа́лі
ж. заязджа́ла
н. заязджа́ла
Загадны лад
2-я ас. заязджа́й заязджа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заязджа́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заязджа́ць несов.

1. в разн. знач. заезжа́ть; (попутно, мимоходом — ещё) завора́чивать;

2. прост., груб. заезжа́ть;

1, 2 см. зае́хаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заязджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да заехаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заязджа́ць гл. заехаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зае́хаць, -е́ду, -е́дзеш, -е́дзе; -е́хаў, -е́хала; -е́дзь; зак.

1. Прыехаць куды-н. ненадоўга, па дарозе.

З. да знаёмых.

2. па каго-што, а таксама з інф. Прыехаць з якой-н. мэтай.

З. па дзяцей.

З. развітацца.

3. Пад’ехаць не прама, аб’язджаючы.

З. з левага боку.

З. наперад.

4. Едучы, апынуцца далёка або не там, дзе трэба.

З. на край свету.

З. у гразь.

5. каму ў што, па чым і без дап. Ударыць каго-н. (разм., груб.).

З. у вуха.

|| незак. заязджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. зае́зд, -у, М -дзе, м. (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заезжа́ть несов. заязджа́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

jade​2 [dʒeɪd] v.

1. заязджа́ць (каня); стамля́ць, змо́рваць

2. тупі́ць (нож)

3. перанасы́чваць (раствор)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ На́вертам ’мімаходам, між іншым’ (Гарэц.). Параўн. укр. на́вертом ’мімаходам (зайсці), у першы раз’, што ад вертатися ’заходзіць, заязджаць’. Да вяртиць, вяртицца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zajeżdżać

I незак.

заязджаць; прыязджаць; пад’язджаць да чаго

II незак.

заганяць, замучваць (яздой)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)