зашнурава́ць гл. шнураваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зашнурава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зашнуру́ю зашнуру́ем
2-я ас. зашнуру́еш зашнуру́еце
3-я ас. зашнуру́е зашнуру́юць
Прошлы час
м. зашнурава́ў зашнурава́лі
ж. зашнурава́ла
н. зашнурава́ла
Загадны лад
2-я ас. зашнуру́й зашнуру́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час зашнурава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зашнурава́ць сов. зашнурова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зашнурава́ць ​1, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Сцягнуць шнурком, шнуркамі. Зашнураваць чаравікі. □ Злобіч удзячна глянуў на свайго ад’ютанта і таропкімі рухамі зашнураваў на грудзях плашч-палатку. М. Ткачоў.

зашнурава́ць ​2, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Пачаць шнураваць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашнурава́ць, зашнуро́ўваць (zú)schnüren vt, éinschnüren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шнурава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак.

1. што. Сцягваць шнурком.

Ш. чаравікі.

2. што. Прашываць шнурам.

Ш. інвентарную кнігу.

3. Часта хадзіць, ездзіць узад і ўперад (разм.).

Ш. па вёсцы.

|| зак. зашнурава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны (да 1 знач.) і прашнурава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны (да 2 і 3 знач.).

|| наз. шнурава́нне, -я, н. і шнуро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

|| прым. шнурава́льны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зашнурова́ть сов. зашнурава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перашнурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

1. Зашнураваць нанава, іначай. Перашнураваць чаравікі.

2. Зашнураваць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашнуро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зашнураваць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zasznurować

зак. зашнураваць;

zasznurować usta — набраць вады ў рот

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)