зачы́тванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зачы́тванне
Р. зачы́твання
Д. зачы́тванню
В. зачы́тванне
Т. зачы́тваннем
М. зачы́тванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зачы́тванне ср., в разн. знач. зачи́тывание; см. зачы́тваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зачы́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зачытваць — зачытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачи́тывание​II зачы́тванне, -ння ср.; см. зачи́тывать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Verlésung

f -, -en

1) чыта́нне ўслы́х, зачы́тванне, абвяшчэ́нне

2) пераклі́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

чы́тка ж.

1. Lésen n -s; Vórlesen n (уголас); Verlésen n (зачытванне);

2. тэатр. Léseprobe f -, -n, Róllenprobe f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)