зачыне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зачыне́нне
Р. зачыне́ння
Д. зачыне́нню
В. зачыне́нне
Т. зачыне́ннем
М. зачыне́нні

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зачыне́нне ср. закры́тие; см. зачыні́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ство́рка ‘кожная з дзвюх рухомых палавінак дзвярэй, аканіц, варот і пад.’ (ТСБМ), створ ‘зачыненне (дзвярэй, вакон)’, ство́рчысты ‘створкавы’ (Нас.). Сюды ж створ ‘частка прасторы, абмежаваная стойкамі, перакладзінамі’, ‘створка’ (ТСБМ). З рус. ство́рка, створ ‘тс’, як і ўкр. створ (гл. ЕСУМ, 5, 404). Гл. затвор.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

закры́тие

1. зачыне́нне, -ння ср.;

2. закрыццё, -цця́;

3. заго́ртванне, -ння ср., зго́ртванне, -ння ср., склада́нне, -ння ср., скла́дванне, -ння ср.;

4. закрыва́нне, -ння ср., заплю́шчванне, -ння ср.; см. закрывать​ 1, 3—5;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zamknięcie

н.

1. зачыненне; закрыццё;

zamknięcie sklepu — закрыццё крамы (магазіна);

zamknięcie posiedzenia — закрыццё паседжання;

2. засаўка; зашчапка; замок;

solidne zamknięcie — надзейны замок;

zamknięcie rachunków бух. баланс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)