зачарпну́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зачарпну́ |
зачарпнё́м |
| 2-я ас. |
зачарпне́ш |
зачарпняце́ |
| 3-я ас. |
зачарпне́ |
зачарпну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зачарпну́ў |
зачарпну́лі |
| ж. |
зачарпну́ла |
| н. |
зачарпну́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
зачарпні́ |
зачарпні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
зачарпну́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зачарпну́ць,
гл. зачэрпнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зачэ́рпнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нем, ‑неце і зачарпну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што і чаго.
1. Чэрпаючы, набраць чаго‑н., захапіць пэўную колькасць чаго‑н. Зачэрпнуць сачком рыбіну. □ Васіліна паднялася да бункера і, перагнуўшыся цераз борт, зачэрпнула жменю зерня. Хадкевіч. Сотнікаў зачэрпнуў жменяю снегу, пасмактаў. Быкаў.
2. Нечакана набраць (вады, пяску і пад.). Лодка хіснулася, зачарпнула вады, дзеці спалохана запішчэлі. Маўр.
3. перан. Узяць, прыдбаць што‑н., абагаціцца чым‑н. Зямля Беларусі, зялёныя долы! З крыніц тваіх чыстых пад шумнай вярбой Зачэрпнулі думы Купала і Колас. На кожнай сцяжынцы іх песня і голас... Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зачэ́рпваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да зачэрпнуць, зачарпнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чарпну́ць
‘зачарпнуць, чарпануць каго-небудзь, што-небудзь, чаго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
чарпну́ |
чарпнё́м |
| 2-я ас. |
чарпне́ш |
чарпняце́ |
| 3-я ас. |
чарпне́ |
чарпну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
чарпну́ў |
чарпну́лі |
| ж. |
чарпну́ла |
| н. |
чарпну́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
чарпну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
чарпну́ць
‘зачарпнуць, чарпануць каго-небудзь, што-небудзь, чаго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
чарпну́ |
чэ́рпнем |
| 2-я ас. |
чэ́рпнеш |
чэ́рпнеце |
| 3-я ас. |
чэ́рпне |
чэ́рпнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
чарпну́ў |
чарпну́лі |
| ж. |
чарпну́ла |
| н. |
чарпну́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
чарпні́ |
чарпні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
чарпну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
spoon2 [spu:n] v. чэ́рпаць лы́жкаю, е́сці лы́жкаю
spoon up [ˌspu:nˈʌp] phr. v.
1. зачарпну́ць лы́жкаю;
He spooned up his soup hungrily. Ён прагна сёрбаў суп.
2. сла́ба ўда́рыць (пра крыкет)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
крупча́сты 1, ‑ая, ‑ае.
1. Які складаецца з крупінак; зярністы. Ціхі ранак. Снег крупчасты Пад падэшвамі рыпіць. Гілевіч. [Лёня] зноў торкаў рыдлёўкай у крупчасты гравій, мерыўся зачарпнуць поўны шуфель. Гроднеў.
крупча́сты 2, ‑ая, ‑ае.
Разм. Заражаны трыхінелай. Крупчастае мяса. □ Кій быў з асмаленага ядлоўцу, ім Марцін расшчамляў свінням пашчэнкі, глядзеў, ці не крупчастыя. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сіля́ць ‘часта цягнуць сілом або вудаю, вудзіць’, ‘шмат браць, чэрпаючы’ (Нас., Байк. і Некр.), ‘есці’ (Бяльк.), ‘чэрпаць, браць’ (Мат. Гом., Пал., Янк.), ‘чэрпаць ваду’ (паўн.-усх., ЛА, 5), селя́ць ‘наліваць’, силя́ць ‘чапляць’ (Растарг.), ‘нанізваць’ (Гарэц.; чэрв., Нар. лекс.; Нік., Оч., Варл.), ‘удзяваць нітку або шнурок’ (Варл.); сюды ж сіля́ўка ‘нізка рыбы’ (лід., ЛА, 1). Укр. силя́ти ‘нізаць’, рус. силя́ть (рыбу) ‘лавіць сілом, якое прычэпліваецца да доўгай вуды’, польск. usidlić ‘злавіць сілом’, чэш. osidliti ‘сплясці сіло’, славац. zasídliť ‘перавязаць ніткай’. Да сіло (гл.), сіллё. Адносна значэння ‘чэрпаць’ параўн. рус. заси́лить ‘зачапіць канцом буча за што-небудзь, зачарпнуць’; гл. Праабражэнскі, 2, 286.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
набра́ць, -бяру́, -бярэ́ш, -бярэ́; -бяро́м, -бераце́, -бяру́ць; -бяры́; -бра́ны; зак.
1. што і чаго. Паступова беручы, узяць нейкую колькасць чаго-н.; назбіраць.
Н. кніг у бібліятэцы.
Н. кош грыбоў.
2. Зачарпнуць, напоўніць чым-н.
Н. вады ў вёдры.
3. каго-што. Наняць, прыняць.
Н. рабочых.
Н. вучняў.
4. што. Скласці з друкарскіх літар тэкст або надрукаваць яго пры дапамозе камп’ютара.
5. што. Саставіць з некалькіх лічбаў, знакаў.
Н. нумар тэлефона.
6. што і чаго. Дасягнуць якой-н. ступені ў сваім развіцці, руху і г.д.
Самалёт набраў вышыню.
Н. хуткасць.
7. што і чаго. Атрымаць у выніку спаборніцтва, экзаменаў і пад.
Н. дзесяць балаў.
8. чаго. Купіць, набыць.
Н. тканіны на сукенку.
◊
Набраць сабе ў галаву (разм.) — умацавацца ў якой-н. думцы, многа думаць пра што-н.
|| незак. набіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. набіра́нне, -я, н. (да 3 і 4 знач.).
|| наз. набо́р, -у, м. (да 1—6 знач.).
Здаць кнігу ў н.
Н. у ліцэй.
Н. вышыні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)