захва́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. захва́т
Р. захва́ту
Д. захва́ту
В. захва́т
Т. захва́там
М. захва́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

захва́т, -ту м., спец. захва́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захва́т м.

1. в разн. знач. захо́п, -пу м.; (неоконч. — ещё) захо́пліванне, -ння ср.;

2. техн. захва́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захва́т, ‑у, М ‑хваце, м.

Спец. Прастора, адлегласць, якая захопліваецца чым‑н. Шырыня захвату. Захват касы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захва́т м

1. разм Ergréifung f -; Besítzergreifung f -, Bemächtigung f - (авалоданне); Eróberung f -, -en (заваёўванне); гл захоп;

2. тэх Králle f -, -n;

3. спарт Griff m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

захо́п, -пу м., в разн. знач. захва́т;

з. ула́ды — захва́т вла́сти;

з. тэрыто́рыі — захва́т террито́рии

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

grappling iron [ˈgræplɪŋˌaɪən] n. tech. захва́т; ко́шка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спо́хват м разм гл захват

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

захо́п, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. захопліваць — захапіць (у 1 знач.).

2. Гвалтоўнае прысваенне чаго‑н., авалоданне чым‑н. Захоп улады. Захоп тэрыторыі. Захоп сялянамі памешчыцкіх зямель.

3. Тое, што і захват.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пустацва́н ’шавецкія абцугі’ (Скарбы). Запазычанне з рамесніцкай тэрміналогіі нямецкай мовы (з ідыш?); канец слова прыпамінае ням. Zwang ’прыцягненне, прыціск’, што адпавядае прызначэнню (“скуру нацягвалі, бо ў яго захват шырокі”, там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)