Verbum

анлайнавы слоўнік

засяда́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Прадстаўнік насельніцтва, выбраны для ўдзелу ў разглядзе грамадскіх і крымінальных спраў у судзе.

Народны з.

|| прым. засяда́цельскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засяда́цель

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засяда́цель м. заседа́тель;

○ наро́дны з. — наро́дный заседа́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засяда́цель, ‑я, м.

Выбарны прадстаўнік для ўдзелу ў рабоце якой‑н. установы ў дарэвалюцыйнай Расіі.

•••

Народны засядацель — выбарны прадстаўнік працоўных, які ўдзельнічае ў рабоце народнага суда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засяда́цель м. (лаўнік) Béisitzer m -s, -; Schöffe m -n, -n;

наро́дны засяда́цель юрыд. Schöffe m;

прыся́жны засяда́цель Geschwórene (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Народны засядацель 7/420, 421; 10/104, 107

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

народны засядацель

т. 11, с. 178

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

заседа́тель засяда́цель, -ля м.;

наро́дный заседа́тель наро́дны засяда́цель;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ławnik

м. засядацель;

ławnik przysięgły — прысяжны засядацель

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

асэ́сар, -а, м. (гіст.).

Судовая службовая асоба, засядацель.

○

Калежскі асэсар — цывільны чын восьмага класа, а таксама асоба, якая мела гэты чын, у царскай Расіі.

|| прым. асэ́сарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)