за́сцежка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. за́сцежка за́сцежкі
Р. за́сцежкі за́сцежак
Д. за́сцежцы за́сцежкам
В. за́сцежку за́сцежкі
Т. за́сцежкай
за́сцежкаю		 за́сцежкамі
М. за́сцежцы за́сцежках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

за́сцежка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

Прыстасаванне для зашпільвання адзення (гузікі, кручкі, кнопкі).

|| прым. за́сцежачны, -ая, -ае і за́сцежкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́сцежка ж. застёжка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́сцежка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Тое, што і зашпілька. Маленькі жвавы Прэдка ў спартыўнай лёгкай куртачцы, расхрыстанай на ўсю засцежку-маланку, збянтэжана зірнуў на Бялоцкага. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засце́жка ж Verschlúss m -es, -schlüsse; Schlíeße f -, -n (на старажытных кнігах); Spánge f -, -n (спражка);

засце́жка спе́раду Vórderschluss m;

засце́жка зза́ду Rückenschluss m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

за́пінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Засцежка, якая прасоўваецца ў манжэт сарочкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спра́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

Засцежка, што змацоўвае канцы чаго-н. (у вопратцы) і служыць упрыгажэннем.

Пояс з бліскучай спражкай.

|| прым. спра́жкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́шпілька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Прыстасаванне для зашпільвання адзення і інш.; засцежка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fastener [ˈfɑ:snə] n. запо́р, за́саўка, шпінгале́т; за́шпілька; за́сцежка (розных відаў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ліпу́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (разм.).

1. Ліпучы, клейкі пластыр, папера.

Л. для мух.

2. Засцежка ў выглядзе дзвюх рознатэкстурных пласцін, якія прылепліваюцца адна да адной.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)