засмучо́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. засмучо́ны засмучо́ная засмучо́нае засмучо́ныя
Р. засмучо́нага засмучо́най
засмучо́нае		 засмучо́нага засмучо́ных
Д. засмучо́наму засмучо́най засмучо́наму засмучо́ным
В. засмучо́ны (неадуш.)
засмучо́нага (адуш.)		 засмучо́ную засмучо́нае засмучо́ныя (неадуш.)
засмучо́ных (адуш.)
Т. засмучо́ным засмучо́най
засмучо́наю		 засмучо́ным засмучо́нымі
М. засмучо́ным засмучо́най засмучо́ным засмучо́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засмучо́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. засмучо́ны засмучо́ная засмучо́нае засмучо́ныя
Р. засмучо́нага засмучо́най
засмучо́нае		 засмучо́нага засмучо́ных
Д. засмучо́наму засмучо́най засмучо́наму засмучо́ным
В. засмучо́ны (неадуш.)
засмучо́нага (адуш.)		 засмучо́ную засмучо́нае засмучо́ныя (неадуш.)
засмучо́ных (адуш.)
Т. засмучо́ным засмучо́най
засмучо́наю		 засмучо́ным засмучо́нымі
М. засмучо́ным засмучо́най засмучо́ным засмучо́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засмучо́ны, см. засму́чаны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засмучо́ны,

гл. засмучаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засму́чаны і засмучо́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад засмуціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

regretful

[rɪˈgretfəl]

adj.

по́ўны жа́лю, шкадо́бы, засмучо́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

trübselig

a засмучо́ны, марко́тны, журбо́тны, су́мны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

depressed [dɪˈprest] adj. прыгне́чаны; засму́чаны, засмучо́ны;

a depressed area раён, які́ пакутуе ад беспрацо́ўя і бе́днасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

журбо́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Ахоплены журбою; сумны, маркотны. Стасік сядзеў на ганку засмучоны, журботны. Няхай. // Які выражае журбу, уласцівы таму, каго апанавала журба. Журботны погляд. □ Адна толькі Ева.. стаяла ў баку з журботнаю ўсмешкаю на прыгожа вырысаваных губах. Колас. // Поўны журбы, суму; невясёлы. Галава балела ад гарачыні, поту і слёз, а думкі былі вельмі журботныя. Лупсякоў. Моўчкі слухаў Ігнась журботную аповесць сына невядомых бацькоў. Мурашка.

2. Які выклікае журбу, сум (пра час, выгляд чаго‑н. і пад.). Журботны дзень, журботны пейзаж. □ Вясёлая сустрэча з хлапцом развеяла думкі, якія падказала.. [Тапурыю] журботная цішыня балот. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sore

[sɔr]

1.

adj.

1) балю́чы

а) a sore finger — балю́чы па́лец

б) I have a sore throat — Мне́ балі́ць го́рла

в) sore feet — наму́ляныя но́гі

2) засму́чаны, засмучо́ны; прыгне́чаны

with sore heart — зь цяжкі́м сэ́рцам, з бо́лем у сэ́рцы

3) гняўлі́вы; абра́зьлівы; зласьлі́вы

4) informal абра́жаны; злы, знэрвава́ны

He is sore at missing the game — Ён злуе́цца, што ня ня тра́піў на гульню́

5) пры́кры, балю́чы, хвалю́ючы

a sore subject — балю́чае пыта́ньне

2.

n.

1) баля́чка, бо́лька, ра́на f.

2) прычы́на бо́лю, журбы́, сму́тку, зло́сьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)