засме́чаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. засме́чаны засме́чаная засме́чанае засме́чаныя
Р. засме́чанага засме́чанай
засме́чанае		 засме́чанага засме́чаных
Д. засме́чанаму засме́чанай засме́чанаму засме́чаным
В. засме́чаны (неадуш.)
засме́чанага (адуш.)		 засме́чаную засме́чанае засме́чаныя (неадуш.)
засме́чаных (адуш.)
Т. засме́чаным засме́чанай
засме́чанаю		 засме́чаным засме́чанымі
М. засме́чаным засме́чанай засме́чаным засме́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засме́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. засме́чаны засме́чаная засме́чанае засме́чаныя
Р. засме́чанага засме́чанай
засме́чанае		 засме́чанага засме́чаных
Д. засме́чанаму засме́чанай засме́чанаму засме́чаным
В. засме́чаны (неадуш.)
засме́чанага (адуш.)		 засме́чаную засме́чанае засме́чаныя (неадуш.)
засме́чаных (адуш.)
Т. засме́чаным засме́чанай
засме́чанаю		 засме́чаным засме́чанымі
М. засме́чаным засме́чанай засме́чаным засме́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засме́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. засме́чаны засме́чаная засме́чанае засме́чаныя
Р. засме́чанага засме́чанай
засме́чанае		 засме́чанага засме́чаных
Д. засме́чанаму засме́чанай засме́чанаму засме́чаным
В. засме́чаны (неадуш.)
засме́чанага (адуш.)		 засме́чаную засме́чанае засме́чаныя (неадуш.)
засме́чаных (адуш.)
Т. засме́чаным засме́чанай
засме́чанаю		 засме́чаным засме́чанымі
М. засме́чаным засме́чанай засме́чаным засме́чаных

Кароткая форма: засме́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засме́чаны засорённый, заму́соренный; см. засме́ціць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засме́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад засмеціць.

2. у знач. прым. Сапсаваны непатрэбнымі прымесямі; нячысты. Засмечанае насенне. Засмечаная мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заму́соренный засме́чаны, мног. пазасме́чваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zaśmiecony

засмечаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бру́дны, -ая, -ае.

1. Нячысты, з брудам на паверхні, засмечаны.

Брудныя рукі.

2. Пра колер: невыразны, няяркі, нячысты.

Б. колер.

3. перан. Пазбаўлены маральнай чысціні, агідны.

Брудная душа.

|| наз. бру́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

занаво́женный

1. угно́ены;

2. забру́джаны, мног. пазабру́джваны; засме́чаны, мног. пазасме́чваны; см. занаво́зить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захла́млены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад захламіць.

2. у знач. прым. Засмечаны, завалены хламам. Работы ў другім корпусе было шмат. Шаснаццаць абадраных пакояў, восем паўразбітых грубак, даўжэзны захламлены калідор. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)