засло́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. засло́на засло́ны
Р. засло́ны засло́н
Д. засло́не засло́нам
В. засло́ну засло́ны
Т. засло́най
засло́наю		 засло́намі
М. засло́не засло́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засло́на, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Тое, што пакрывае, засланяе сабой.

Дымавая з. (паласа густога дыму для маскіроўкі; таксама перан.: пра тое, што прызначана для маскіроўкі, пакрыцця тайных задум, чаго-н. нядобрага і пад.).

2. Шырокае палотнішча, якое закрывае сцэну ад глядзельнай залы.

Падняць заслону.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засло́на ж.

1. (что-л. заслоняющее) заве́са, пелена́;

дымава́я з. — воен. дымова́я заве́са;

з. тума́ну — пелена́ тума́на;

2. театр. за́навес м.;

○ агнява́я з. — огнева́я заве́са;

◊ з. з вачэ́й упа́ла — пелена́ с глаз упа́ла;

прыўзня́ць ~ну — приоткры́ть за́навес

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засло́на, ‑ы, ж.

1. Тое, што прыкрывае, засланяе сабой што‑н. Дажджавая заслона схавала ўсе горы, толькі бліжэйшыя скалы невыразна чарнеюцца. Маўр.

2. Шырокае палотнішча (часта з дзвюх палавін), якое закрывае сцэну ад глядзельнай залы. На сцэне, за заслонай, ішла дзейсная падрыхтоўка да канцэрта. Чарнышэвіч.

•••

Агнявая заслона — паласа артылерыйскага або мінамётнага агню, якая служыць перашкодай для руху праціўніка.

Дымавая заслона — штучна ўтвораныя воблакі дыму або туману як спосаб маскіроўкі.

Прыўзняць заслону гл. прыўзняць.

Упала (спала) заслона — стала зразумелым, вядомым тое, што было тайным, скрытым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заслона

т. 6, с. 548

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

засло́на ж. Vórhang m -(e)s, -hänge; Schléier m -s, -;

дымава́я засло́на Nébelvorhang m, Nébelblende f -, -n;

агнява́я засло́на вайск. Spérrfeuer n -s, Féuervorhang m;

дажджава́я засло́на Régenschleier m;

◊

прыўзня́ць засло́ну den Schléier lüften (пад чым-н. über D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заслона

Том: 11, старонка: 155.

img/11/11-155_0902_Заслона.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Заслона ’тое, што прыкрывае, засланяе’. Рус. уст. дыял., укр. засло́на, польск. zasłona ’тс’, чэш. уст. záslona, сучаснае záclona ’заслона’, славац. zaclona, в.-луж. zasłona ’тс’, славен. zaslọ̑na ’заслонка’. Ст.-рус. заслона ’ахова’ (XVI ст.). Як і заслон 1 (гл.), утворана як бязафіксны назоўнік ад дзеяслова zasloniti < *za + sloniti. Гл. сланяцца, аслон.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Заслона стратэгічная 4/507, 529

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

по́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Заслона, якая закрывае ложак, а таксама любая заслона.

Завесіць полагам калыску.

П. хмар (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)