засе́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тое, што і зарубка (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засе́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. засе́чка засе́чкі
Р. засе́чкі засе́чак
Д. засе́чцы засе́чкам
В. засе́чку засе́чкі
Т. засе́чкай
засе́чкаю		 засе́чкамі
М. засе́чцы засе́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

засе́чка засе́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засе́чка ж., в разн. знач. засе́чка; (топором, ножом и т.п. — ещё) зару́бка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засе́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Знак, метка на чым‑н., зробленая сякерай, нажом і пад. Сталовым нажом бацька ўрачыста робіць на вушаку засечку. Хадановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засе́чка ж (зарубка) Kérbe f -, -n, Éinschnitt m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зару́біна ж., разг. зару́бка, засе́чка, зару́бина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зару́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

1. гл. зарубіць².

2. Метка, знак, зробленыя сякерай, нажом і пад. на чым-н.; засечка.

З. на дрэве.

|| прым. зару́бкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zaręba

ж. засечка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зару́бина зару́біна, -ны ж.; разг. засе́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)