засве́дчваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. засве́дчваю засве́дчваем
2-я ас. засве́дчваеш засве́дчваеце
3-я ас. засве́дчвае засве́дчваюць
Прошлы час
м. засве́дчваў засве́дчвалі
ж. засве́дчвала
н. засве́дчвала
Загадны лад
2-я ас. засве́дчвай засве́дчвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час засве́дчваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засве́дчваць несов. (документ) удостоверя́ть, заверя́ть; см. засве́дчыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засве́дчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да засведчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засве́дчваць, засве́дчыць

1. bezéugen vt, bestätigen vt; beschéinigen vt (пацвердзіць);

2. (подпіс) begláubigen vt; beúrkunden vt; (асобу) identifizíeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

засве́дчвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да засведчваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засве́дчвацца несов., страд. удостоверя́ться, заверя́ться; см. засве́дчваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заверя́ть несов.

1. (уверять) запэ́ўніваць;

2. (удостоверять) завяра́ць, засве́дчваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bezéugen

vt све́дчыць; засве́дчваць, пацвярджа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zaświadczać

незак.

1. засведчваць;

2. сведчыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

stwierdzać

незак.

1. канстатаваць;

2. пацвярджаць;

3. сведчыць, пасведчываць, засведчваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)