запі́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. запі́ска запі́скі
Р. запі́скі запі́сак
Д. запі́сцы запі́скам
В. запі́ску запі́скі
Т. запі́скай
запі́скаю		 запі́скамі
М. запі́сцы запі́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

запі́ска, -і, ДМ запісцы, мн. -і, -сак, ж.

1. Лісток паперы з запісам, кароценькае пісьмо.

2. Кароткі пераказ у пісьмовай форме якой-н. справы.

Дакладная з.

3. мн. Лісты з запісамі.

Чытаць лекцыі па запісках.

4. мн. Літаратурны твор у форме мемуараў, успамінаў.

Запіскі пісьменніка.

5. мн. Як частка назвы некаторых навуковых часопісаў.

Вучоныя запіскі ўніверсітэта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запі́ска ж., в разн. знач. запи́ска;

перада́ць ~ку — переда́ть запи́ску;

дакладна́я з. — докладна́я запи́ска;

2. только мн., в разн. знач. запи́ски;

~кі пісьме́нніка — запи́ски писа́теля;

вучо́ныя ~кі ўніверсітэ́та — учёные запи́ски университе́та;

○ з. аб звальне́нні — увольни́тельная запи́ска

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запі́ска, ‑і, ДМ ‑сцы; Р мн. ‑сак; ж.

1. Лісток паперы, на якім што‑н. напісана; кароткае пісьмо. Пакуль Міхась гаварыў, у прэзідыум сходу адна за адною перадаваліся запіскі. Паслядовіч. Ільіч зноў сеў, узяў паперу, нешта хутка напісаў, паклаў запіскі перш у адзін канверт, а потым у другі, заклеіў. Гурскі.

2. Кароткі пераказ у пісьмовай форме якой‑н. справы; афіцыйнае паведамленне аб чым‑н. Тлумачальная запіска. Дакладная запіска.

3. толькі мн. (запі́скі, ‑сак). Занесеныя на паперу чые‑н. назіранні, нататкі, успаміны. Алік разгарнуў сшытак і прачытаў першыя радкі: «Я спяшаюся расказаць у сваіх запісках усё, што ведаю пра гэтага чалавека». Шашкоў. // Літаратурны твор у форме запісаў, дзённіка, успамінаў.

4. толькі мн. (запі́скі, ‑сак). Як частка назвы некаторых навуковых выданняў — зборнікаў артыкулаў. Вучоныя запіскі Інстытута славяназнаўства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запі́ска ж

1. Zéttel m -s, -;

дакладна́я запі́ска schríftlicher Berícht;

па́мятная запі́ска Dénkschrift f -, -en; Memorándum n -s, -den i -da;

службо́вая запі́ска Díenstschreiben n -s, -, díenstliche Mítteilung

2. мн запі́скі (назіранні) Áufzeichnungen pl; Memoiren [memo´ɑ:rən] pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

запіска; паперка, пісулька, цыдулка, цыдулька (разм.) / у заходнебеларускіх палітзняволеных: грыпс

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

пісу́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж. (разм., жарт.).

Маленькае пісьмо, запіска.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запи́ска запі́ска, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дакладны́: ~на́я запі́ска докладна́я запи́ска

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запрашэ́нне, -я, н.

1. гл. запрасіць.

2. Пісьмо, запіска з просьбай з’явіцца куды-н., прыняць удзел у чым-н.

Разаслаць запрашэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)