запру́джваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. запру́джваю запру́джваем
2-я ас. запру́джваеш запру́джваеце
3-я ас. запру́джвае запру́джваюць
Прошлы час
м. запру́джваў запру́джвалі
ж. запру́джвала
н. запру́джвала
Загадны лад
2-я ас. запру́джвай запру́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час запру́джваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запру́джваць несов. запру́живать; запружа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запру́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да запрудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запру́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.

1. Перагарадзіць запрудай.

З. раку.

2. перан. Запоўніць сабой якую-н. прастору (разм.).

Людзі запрудзілі ўвесь двор.

|| незак. запру́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запру́джваць, запру́дзіць stáuen vt, dämmen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

запру́джвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да запруджваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запру́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запруджваць — запрудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запружа́ть несов.

1. зага́чваць, гаці́ць; запру́джваць;

2. перен. запаўня́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запру́живать несов.

1. зага́чваць, гаці́ць; запру́джваць;

2. перен. запаўня́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

embank

[ɪmˈbæŋk]

v.t.

ахо́ўваць на́сыпам, абно́сіць ва́лам, запру́джваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)