запражны́, -а́я, -о́е.

Прызначаны для запрэжкі, які ходзіць у запрэжцы.

З. конь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запражны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. запражны́ запражна́я запражно́е запражны́я
Р. запражно́га запражно́й
запражно́е		 запражно́га запражны́х
Д. запражно́му запражно́й запражно́му запражны́м
В. запражны́ (неадуш.)
запражно́га (адуш.)		 запражну́ю запражно́е запражны́я (неадуш.)
запражны́х (адуш.)
Т. запражны́м запражно́й
запражно́ю		 запражны́м запражны́мі
М. запражны́м запражно́й запражны́м запражны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запражны́ (идущий в упряжке) упряжно́й;

з. конь — упряжна́я ло́шадь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запражны́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для запрэжкі, які ходзіць у запрэжцы. Запражны конь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запражны́:

запражны́ конь Zúgpferd n -(e)s, -e;

запражны́я саба́кі Schlítten hunde pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Беларускі запражны конь 2/239—240; 6/67, 160—161 (укл.), 482; 8/47, 110; 9/471

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ЛАТВІ́ЙСКІ ЗАПРАЖНЫ́ КОНЬ,

парода, выведзеная ў Латвіі шляхам паляпшэння мясц. запражнога каня скрыжаваннем з зах.-еўрап. запражнымі пародамі (у асн. ардэнскай, гановерскай, альдэнбургскай, тракененскай). Зацверджана ў 1952. Выдзяляюць цяжкі (запражны) і лёгкі (спарт.) тыпы. На Беларусі выкарыстоўваюцца ў племянной рабоце і конным спорце.

Даўж. тулава каля 170, выш. ў карку да 162 см. Масць бурая, вараная, гнядая, цёмна-гнядая, рыжая, зрэдку шэрая. Корпус добра развіты, касцяк моцны. Галава сярэдняй велічыні, грудзі шырокія і глыбокія, карак высокі і доўгі. Ногі невысокія, моцныя, з развітым запясцем.

М.А.Гарбукоў.

т. 9, с. 146

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

БЕЛАРУ́СКІ ЗАПРАЖНЫ́ КОНЬ,

пародная група коней універсальнага выкарыстання. Выведзена ў зах. абласцях Беларусі ў 19—20 ст. скрыжаваннем мясц. коней ляснога тыпу з ардэнскай, шведскай, гудбрандсдальскай і інш. пародамі. За апошнія дзесяцігоддзі чыстапароднай гадоўлі выведзена 6 ліній, 13 сямействаў, створаны селекцыйныя масівы і племянныя гаспадаркі. Вядучыя гаспадаркі — конныя заводы ў Баранавіцкім і Лідскім, племзаводы ў Карэліцкім і Ляхавіцкім р-нах. Беларускі запражны конь — асн. паляпшальнік рабочакарыстальнай прадукцыйнай конегадоўлі ў рэспубліцы, экспартуецца, выкарыстоўваецца для прагулак, турызму, верхавога адпачынку.

Коні вынослівыя, даўгавечныя, непераборлівыя, спакойныя. Масць: буланая, рыжая, гнядая, вараная, мышастая. Выш. ў карку элітных жывёл 154—156 см; 2 км крокам з 3-тонным грузам праходзіць за 14—16 мінут.

М.А.Гарбукоў.

т. 2, с. 443

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

запряжно́й запражны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zaprzęgowy

запражны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)