запра́ва, -ы, ж.

Прыправа для стравы, закраса.

З. для салатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запра́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. запра́ва запра́вы
Р. запра́вы запра́ў
Д. запра́ве запра́вам
В. запра́ву запра́вы
Т. запра́вай
запра́ваю		 запра́вамі
М. запра́ве запра́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

запра́ва ж., кул. запра́вка, припра́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запра́ва, ‑ы, ж.

Тое, чым запраўляюць страву; прыправа, закраса. Там [на чужыне] давалі толькі шпінат. Без заправы, Без грама солі. Аўрамчык. На думку маёй бабкі, суп з фасолі не патрабуе ні прыправы, ні заправы. Сяркоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запра́ва ж гл закрaca

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заправа

Том: 11, старонка: 102.

img/11/11-102_0564_Заправа.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

запра́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

1. гл. заправіць, заправіцца.

2. Прыправа да стравы, заправа (разм.).

Страва без запраўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́дкалатка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Заправа з мукі і вады для некаторых відаў стравы.

|| прым. по́дкалатачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыва́рак, -рку, м.

Гатаваная страва; таксама прадукты харчавання, у тым ліку заправа, якія выкарыстоўваюцца пры гатаванні гарачых страў.

П. у боршч.

|| прым. прыва́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

salad dressing

запра́ва, закра́са для сала́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)