Verbum

анлайнавы слоўнік

запла́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запла́та ла́та, -ты ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запла́та ж., разг.

1. пла́та;

2. отпла́та, возме́здие ср.;

◊ па заслу́гах і з. — посл. по заслу́гам и пла́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запла́та, ‑ы, ДМ ‑плаце, ж.

Разм. Тое, што і плата. Якая заслуга, такая і заплата. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запла́та ж. гл. латка

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

заплата

Том: 11, старонка: 84.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

заплата

Том: 11, старонка: 86.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

ла́та I ж. запла́та;

◊ ла́тамі трэ́сці — ходи́ть в лохмо́тьях;

л. на ла́це — запла́та на запла́те

ла́та II ж., стр. обреше́тина, подреше́тина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

requital

[rɪˈkwaɪtəl]

адпла́та, запла́та f.; аддзя́ка f.; аддару́нак -ку m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Flícken

m -s, - ласку́т, запла́та

n -s ла́танне, цырава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)