запаро́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. запару́ запо́рам
2-я ас. запо́раш запо́раце
3-я ас. запо́ра запо́руць
Прошлы час
м. запаро́ў запаро́лі
ж. запаро́ла
н. запаро́ла
Загадны лад
2-я ас. запары́ запары́це
Дзеепрыслоўе
прош. час запаро́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запаро́ць сов., разг. запоро́ть, заколо́ть;

з. зве́ра — запоро́ть зве́ря

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запаро́ць, ‑пару, ‑пораш, ‑пора; зак., каго.

Разм. Забіць, закалоць чым‑н. вострым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запаро́ць разм.

1. (звера) ábstechen* vt;

2. (закатаваць) zu Tóde péitschen;

◊

запаро́ць спра́ву éine Sáche verbócken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

spaprać

зак. разм. папсаваць; запароць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)