ДЗЕ́СЯЦЬ ЗА́ПАВЕДЗЕЙ,

у іудзейскай і хрысц. рэлігіях — прадпісанні сац. і маральнага характару, якім царква падае божы аўтарытэт (гл. ў арт. Запаведзь).

т. 6, с. 108

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Дзесяць запаведзей чырвоных партызанаў Беларусі» 4/198; 8/117, 607

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

за́паведзь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. за́паведзь за́паведзі
Р. за́паведзі за́паведзей
за́паведзяў
Д. за́паведзі за́паведзям
В. за́паведзь за́паведзі
Т. за́паведдзю за́паведзямі
М. за́паведзі за́паведзях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

commandment [kəˈmɑ:ndmənt] n.

1. зага́д

2. за́паведзь;

the Ten Commandments дзе́сяць за́паведзей (біблейскіх)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэкало́г

(ад дэка- + -лог)

дзесяць старазапаветных рэлігійна-маральных запаведзей у Бібліі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)