замяшчэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. замяшчэ́нне замяшчэ́нні
Р. замяшчэ́ння замяшчэ́нняў
Д. замяшчэ́нню замяшчэ́нням
В. замяшчэ́нне замяшчэ́нні
Т. замяшчэ́ннем замяшчэ́ннямі
М. замяшчэ́нні замяшчэ́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замяшчэ́нне ср., в разн. знач. замеще́ние; см. замяшча́ць;

○ рэа́кцыя ~ння — хим. реа́кция замеще́ния;

ме́тад ~ння — ме́тод замеще́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замяшчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. замяшчаць — замясціць.

•••

Метад замяшчэння гл. метад.

Рэакцыя замяшчэння гл. рэакцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замяшчэ́нне н.

1. (замена) Ersátz m -(e)s, Ersétzung f -;

2. (замяшчальніцтва) Vertrétung f -, -en, Ámtsvertretung f;

3. (прызначэнне на пасаду) Besétzung f -, -en;

4. хім., матэм. Substitu tión f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

замясці́ць, -мяшчу́, -ме́сціш, -ме́сціць; -ме́шчаны; зак.

1. каго-што кім-чым. Паставіць на чыё-н. месца, замяніць.

На фізічна цяжкіх участках з. жаночы персанал мужчынскім.

2. што. Заняць свабодную пасаду, вакансію.

З. вакантныя адзінкі.

|| незак. замяшча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. замяшчэ́нне, -я, н.

Конкурс на з. пасады загадчыка аддзела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замяшчэнне рэакцыі

т. 6, с. 525

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

субстыту́цыя, -і, ж. (кніжн.).

Замяшчэнне аднаго іншым, звычайна падобным паводле ўласцівасцей, прызначэння, функцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́барнасць, -і, ж.

Замяшчэнне пасад шляхам выбараў.

Прынцып выбарнасці.

В. органаў кіравання і кантролю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́барнасць, ‑і. ж.

Замяшчэнне пасад шляхам выбараў. Выбарнасць органаў кіравання і кантролю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

субстыту́цыя, ‑і, ж.

Замяшчэнне аднаго іншым, звычайна падобным па ўласцівасцях, прызначэнню. Субстытуцыя гукаў.

[Ад лац. substitutio — падстаноўка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)