за́мша, -ы, ж.

Вырабленая мяккая і тонкая ворсавая скура з аксамітнай паверхняй.

|| прым. за́мшавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́мша

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. за́мша
Р. за́мшы
Д. за́мшы
В. за́мшу
Т. за́мшай
за́мшаю
М. за́мшы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

за́мша ж. за́мша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́мша ж. за́мша, -шы ж., замш, род. за́мшу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замша

т. 6, с. 525

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

За́мша, замш ’від апрацаванай скуры’. Рус., укр. за́мша, польск. zamsz ’тс’, чэш. zámiš ’тс’, славац. zamša ’слой скуры пад верхнім слоем’. Ст.-рус. замша ’замша’ (1635 г.). Ст.-бел. замешъ, замшъ (з 1552 г.); замшовый (1540 г.) < с.-в.-ням. saemisch leder ’замшавая скура’, дзе saemisch < франц. chamois ’серна’ (?) праз польск. Фасмер, 2, 77; Шанскі, 2, З, 48. Там прыводзяцца іншыя версіі, якія прызнаюцца няўдалымі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

за́мша, ‑ы, ж. і замш, ‑у, м.

Мяккая скура з аксамітнай паверхняй, якая вырабляецца са шкуры аленя, лася і пад. шляхам спецыяльнай апрацоўкі. Чаравікі з замшы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замш м, за́мша ж Wíldleder n -s, Sämischleder n, Wáschleder n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

за́мша, замш

(ст.-польск. zamsza, zamsz, ад с.-в.-ням. saemisch leder)

мяккая, спецыяльна апрацаваная шкура аленя, лася, авечкі з аксамітнай паверхняй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

shammy [ˈʃæmi] n. за́мша

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)