замурава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. замурава́ны замурава́ная замурава́нае замурава́ныя
Р. замурава́нага замурава́най
замурава́нае		 замурава́нага замурава́ных
Д. замурава́наму замурава́най замурава́наму замурава́ным
В. замурава́ны (неадуш.)
замурава́нага (адуш.)		 замурава́ную замурава́нае замурава́ныя (неадуш.)
замурава́ных (адуш.)
Т. замурава́ным замурава́най
замурава́наю		 замурава́ным замурава́нымі
М. замурава́ным замурава́най замурава́ным замурава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замурава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. замурава́ны замурава́ная замурава́нае замурава́ныя
Р. замурава́нага замурава́най
замурава́нае		 замурава́нага замурава́ных
Д. замурава́наму замурава́най замурава́наму замурава́ным
В. замурава́ны (неадуш.)
замурава́нага (адуш.)		 замурава́ную замурава́нае замурава́ныя (неадуш.)
замурава́ных (адуш.)
Т. замурава́ным замурава́най
замурава́наю		 замурава́ным замурава́нымі
М. замурава́ным замурава́най замурава́ным замурава́ных

Кароткая форма: замурава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замурава́ны

1. в разн. знач. замуро́ванный;

2. перен., разг. замёрзший, покры́тый льдом;

1, 2 см. замурава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замурава́ны і замуро́ваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад замураваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замуро́ваны, см. замурава́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замуро́ванный замурава́ны, мног. пазамуро́ўваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замуро́ваны,

гл. замураваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заро́блены

1. verdíent;

2. verstopft, zúgestopft (заткнуты); zúgemauert, vermáuert (замураваны); verkíttet (замазаны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

то́ўшча, ‑ы, ж.

Маса якога‑н. рэчыва, што мае вялікую таўшчыню. Тоўшча вады. Тоўшча зямной кары. / Пра сцяну (сцены). Я не таму спыніўся ля парога, што тут, як кажуць, храм самога бога. І не таму, што нечы знатны тлен замураваны ў тоўшчы гэтых сцен. А. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БЫ́ХАЎСКАЯ СІНАГО́ГА,

помнік архітэктуры позняга рэнесансу. Пабудавана ў сярэдзіне 17 ст. з цэглы ў г. Быхаў (Магілёўская вобл.). Цэнтрычная мураваная пабудова (20 х 21 м у плане) з элементамі абарончага дойлідства: круглая баявая вежа на паўн.-зах. рагу, дэкар.-абарончы атык (байніцы пазней замураваны). Накрыта пакатым 4-схільным дахам. Дэкаравана простымі карнізамі, неглыбокімі прамавугольнымі нішамі. У інтэр’еры квадратная зала падзелена 4 слупамі на 9 роўных частак, перакрытых скляпеннямі. Паміж сабой слупы ў сярэдзіне злучаны аркамі на 2 узроўнях. Цэнтр. месца займае 2-ярусная трыбуна-біма. У цэнтры ўсх. сцяны алтар-ніша, акаймаваная стукавай лепкай.

т. 3, с. 379

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)