заму́жжа

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. заму́жжа
Р. заму́жжа
Д. заму́жжу
В. заму́жжа
Т. заму́жжам
М. заму́жжы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заму́жжа, -а, н.

Уступленне жанчыны ў шлюб, знаходжанне ў шлюбе.

Шчаслівае з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заму́жжа ср. заму́жество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заму́жжа, ‑а, н.

Уступленне жанчыны ў шлюб, знаходжанне ў шлюбе. [Маці] загадала неяк, што пакуль не вернецца Алесь, каб Марына і думаць пра замужжа не магла. Б. Стральцоў. За час свайго замужжа Ганна прывыкла таіцца, хаваць у душы і пакутны боль, і тугу, і надзеі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заму́жжа н Héirat f -, -en; Éhe f -, -en (éiner Frau);

у заму́жжы in der Éhe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

про́звішча, -а, мн. -ы, -аў, н.

Спадчыннае сямейнае найменне, якое дадаецца да ўласнага асабістага імя.

Дзявочае п. (да замужжа).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zamążpójście

замужжа;

przed ~m — да замужжа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

maiden name [ˈmeɪdnˌneɪm] n. дзяво́чае про́звішча (прозвішча да замужжа)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заму́жество ср. заму́жжа, -жжа ср., прост. за́муж, -жу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нядоўгатрыва́лы, ‑ая, ‑ае.

Які трываў нядоўга. З свайго нядоўгатрывалага замужжа.. [Таццяна] вынесла добрую практыку. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)