замо́ўчваць гл. замаўчаць².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замо́ўчваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. замо́ўчваю замо́ўчваем
2-я ас. замо́ўчваеш замо́ўчваеце
3-я ас. замо́ўчвае замо́ўчваюць
Прошлы час
м. замо́ўчваў замо́ўчвалі
ж. замо́ўчвала
н. замо́ўчвала
Загадны лад
2-я ас. замо́ўчвай замо́ўчвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час замо́ўчваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замо́ўчваць (што) несов. (преднамеренно скрывать) ума́лчивать (о чём), зама́лчивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замо́ўчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да замаўчаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замо́ўчваць verschwéigen* vt, tótschweigen* аддз. vt, stíllschweigend übergéhen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

замаўча́ць², -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак., што (разм.).

Наўмысным маўчаннем скрыць, не даць даведацца пра што-н.

З. непрыемны інцыдэнт.

Нельга з. імя вялікага вучонага.

|| незак. замо́ўчваць, -аю, -аеш, -ае; наз. замо́ўчванне, -я, н.

З. недахопаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зама́лчивать несов. замо́ўчваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замо́ўчвацца, ‑ваецца; незак.

Зал. да замоўчваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ума́лчивать несов. замо́ўчваць, маўча́ць, не гавары́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замо́ўчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. замоўчваць — замаўчаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)