заме́сці, -мяту́, -мяце́ш, -мяце́; -мяцём, -мецяце́, -мяту́ць; замёў, -мяла́, -ло́; -мяці́; -ме́цены; зак.

1. што. Падмятаючы, сабраць у адно месца ці аддаліць убок.

З. смецце ў куток.

2. каго-што. Пакрываючы чым-н. сыпкім, закрыць, засыпаць.

Мяцеліца замяла дарогу.

З. сляды злачынства (перан.: утаіць).

|| незак. замята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заме́сці

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. замяту́ замяцё́м
2-я ас. замяце́ш замецяце́
3-я ас. замяце́ замяту́ць
Прошлы час
м. замё́ў замялі́
ж. замяла́
н. замяло́
Загадны лад
2-я ас. замяці́ замяці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час замё́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заме́сці сов., в разн. знач. замести́; (снегом — ещё) занести́, завью́жить;

з. сме́цце — замести́ му́сор;

сне́гам замяло́ ўсе сце́жкі — сне́гом замело́ (занесло́, завью́жило) все тропи́нки;

◊ з. сляды́ (след) — замести́ следы́ (след)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заме́сці ​1, ‑мяту, ‑мяцеш, ‑мяце; ‑мяцём, ‑мецяце, ‑мятуць; пр. замёў, ‑мяла, ‑ло; зак., каго-што.

1. Падмятаючы, сабраць у адно месца; змесці. Замесці смецце ў вугал. // Падмесці на скорую руку. Замесці падлогу.

2. Занесці, засыпаць (снегам, пяском і пад.). Замяла дарогу лютая зіма. Бядуля. / у безас. ужыв. — Нашу хату аднойчы перад вайной за адну ноч зусім замяло. Алешка.

•••

Замесці сляды (след) — знішчыць, утаіць тое, што можа быць доказам віны. Пажар учынілі самі паліцэйскія: раскраўшы і прапіўшы збожжа, яны хацелі замесці сляды свайго злачынства. Шамякін.

заме́сці ​2, ‑мяту, ‑мяцеш, ‑мяце; ‑мяцём, ‑мецяце, ‑мятуць; пр. замёў, ‑мяла, ‑ло; зак.

Разм. Пачаць месці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заме́сці

1. (мятлою і г. д.) fégen vt; zusámmenfegen vt (змесці куды-н);

2. безас (снегам і г. д.) zúwehen vt, verwéhen vt;

сне́гам замяло́ ўсе́ даро́гі álle Wége sind schnéeverweht;

заме́сці сляды́ перан die Spúren verwíschen [tílgen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

замята́ць гл. замесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замести́ сов., в разн. знач. заме́сці, мног. пазамята́ць;

◊

замести́ следы́ заме́сці сляды́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да замесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заме́цены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад замесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заме́цены в разн. знач. заметённый; занесённый, завью́женный; см. заме́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)