замая́чыць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. замая́чу замая́чым
2-я ас. замая́чыш замая́чыце
3-я ас. замая́чыць замая́чаць
Прошлы час
м. замая́чыў замая́чылі
ж. замая́чыла
н. замая́чыла
Дзеепрыслоўе
прош. час замая́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замая́чыць сов. замая́чить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замая́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Паказацца, абазначыцца ў далечыні. Глухі пескавы шлях нарэшце вывеў нас з гушчыні лясоў на шырокую паляну, дзе ў мяккай і ціхай цемры замаячылі хаты. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замая́чить сов., разг. замая́чыць, паказа́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zamajaczeć

zamajacze|ć

зак.

1. замаячыць, паказацца, мільгануць;

~ło światełko — замігцеў агенчык;

2. пачаць трызніць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)