замацава́льнік, -у, м.

Хімічны састаў для замацавання чаго-н. (напр., фотаздымкаў пасля іх праяўлення, фарбы на тканіне і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замацава́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. замацава́льнік замацава́льнікі
Р. замацава́льніку замацава́льнікаў
Д. замацава́льніку замацава́льнікам
В. замацава́льнік замацава́льнікі
Т. замацава́льнікам замацава́льнікамі
М. замацава́льніку замацава́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замацава́льнік м., спец. закрепи́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замацава́льнік, ‑у, м.

Хімічны састаў для замацавання фота і кінаплёнкі пасля праяўлення, фарбы на тканіне і пад.; фіксаж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

utrwalacz

м. фот. фіксаж; замацавальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

закрепи́тель спец. замацава́льнік, -ка м.; (фиксаж) фікса́ж, -жу м.; (фиксатив) фіксаты́ў, -ты́ву м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

А́МБРА

(франц. ambre ад араб. анбар),

воскападобнае духмянае рэчыва, якое выдзяляецца кішэчнікам кашалота. Бывае ад шэрага, чорнага, карычневага да залацістага і белага колераў. Зрэдку амбру знаходзяць у вадзе або па берагах Індыйскага і Ціхага акіянаў.

Кавалкі амбры маюць круглаватую форму, масу ад некалькіх кілаграмаў да 400 кг. Добра раствараецца ў спірце, эфіры, алеях. Выкарыстоўваюць у парфумерыі як замацавальнік пахаў духоў. Замяняюцца штучнымі замацавальнікамі.

т. 1, с. 309

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

fastener

[ˈfæsənər]

n.

1) за́саўка f. (у дзьвяра́х), зава́ла f.

2) (вінтава́я) заціска́чка f.; замацава́льнік -а, кля́мар -ра m.

3) сашчэ́пка f. (для папе́раў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mordant

[ˈmɔrdənt]

1.

adj.

1) Chem. е́дкі

2) зье́длівы, саркасты́чны

3) замацава́льны, які́ замацо́ўвае (фа́рбы на ткані́не)

2.

n.

1) замацава́льнік -а m.

2) пратра́ва f. (е́дкае рэ́чыва, ужыва́нае пры гравірава́ньні)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)