замару́джваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. замару́джваю замару́джваем
2-я ас. замару́джваеш замару́джваеце
3-я ас. замару́джвае замару́джваюць
Прошлы час
м. замару́джваў замару́джвалі
ж. замару́джвала
н. замару́джвала
Загадны лад
2-я ас. замару́джвай замару́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час замару́джваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замару́джваць несов. замедля́ть; см. замару́дзіць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замару́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да замарудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замару́дзіць, -у́джу, -у́дзіш, -у́дзіць; -у́джаны; зак.

1. што. Зрабіць больш павольным, марудным.

З. крок.

2. што. Маруднымі дзеяннямі затрымаць што-н., з’яўленне чаго-н.

Надта з. выкананне пастановы.

3. без дап., з інф. або з чым. Затрымацца, прыпазніцца.

Знаёмы не замарудзіў прынесці кнігу.

З. з адказам на пісьмо.

|| незак. замару́джваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замару́джваць, замару́дзіць

1. verlángsamen vt; verzögern vt; áufhalten* vt;

2. (затрымацца) разм. sich (zu lange) áufhalten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

замару́джванне ср. замедле́ние; см. замару́джваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замару́джвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да замарудзіцца.

2. Зал. да замаруджваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замару́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. замаруджваць і стан паводле знач. дзеясл. замаруджвацца. Замаруджванне кроку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замару́джвацца несов., возвр., страд. замедля́ться; см. замару́дзіцца, замару́джваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запавальня́ць

‘запавольваць, замаруджваць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. запавальня́ю запавальня́ем
2-я ас. запавальня́еш запавальня́еце
3-я ас. запавальня́е запавальня́юць
Прошлы час
м. запавальня́ў запавальня́лі
ж. запавальня́ла
н. запавальня́ла
Загадны лад
2-я ас. запавальня́й запавальня́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час запавальня́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)