залі́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. залі́ўка залі́ўкі
Р. залі́ўкі залі́вак
Д. залі́ўцы залі́ўкам
В. залі́ўку залі́ўкі
Т. залі́ўкай
залі́ўкаю		 залі́ўкамі
М. залі́ўцы залі́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

залі́ўка ж. (покрытие, заполнение чем-л. жидким) зали́вка;

з. асфа́льту — зали́вка асфа́льта;

з. вады́ ў радыя́тар — зали́вка воды́ в радиа́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залі́ўка, ‑і, ДМ ‑ліўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. заліваць — заліць (у 4, 5 знач.). Заліўка падшыпнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залі́ць¹, -лью́, -лье́ш, -лье́; -льём, -льяце́, -лью́ць і -лію́, -ліе́ш, -ліе́; -ліём, -ліяце́, -лію́ць; -ліў, -ліла́, -ліло́; залі́; -літы; зак., што.

1. Пакрыць скрозь вадой або іншай вадкасцю.

Рака заліла паплавы.

Сонечнае святло заліло пакоі (перан.: вельмі асвяціла). Калоны дэманстрантаў залілі вуліцы (перан.).

2. Абліць, запэцкаць вадкім.

З. сшытак чарнілам.

3. Затушыць вадой.

З. агонь.

4. Напоўніць, пакрыць чым-н. вадкім, здольным зацвярдзець.

З. вуліцу асфальтам.

З. каток.

5. Наліць, напоўніць чым-н.

З. гаручае ў бак.

|| незак. заліва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. залі́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 4 і 5 знач.) і заліва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зали́вка ж. залі́ўка, -кі ж.; (неоконч. действие) заліва́нне, -ння ср.;

зали́вка кало́ш залі́ўка гало́ш.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вібрацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да вібрацыі; заснаваны на вібрацыі. Вібрацыйны лямеш. Вібрацыйная заліўка падшыпнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pouring​1 [ˈpɔ:rɪŋ] n.

1. наліва́нне; разліва́нне

2. tech. разлі́ўка, разліццё; залі́ўка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

недалі́ў, ‑ліву, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. недаліваць — недаліць.

2. Колькасць якой‑н. вадкасці, якой не хапае да патрэбнай меры. Недаліў бензіну да трох літраў.

3. Спец. Няпоўная заліўка ліцейнай формы металам, у выніку чаго атрымліваюцца дэфекты ліцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)