зако́нчаны².

○

Закончанае трыванне — у граматыцы: катэгорыя дзеяслова, што паказвае, як адбываецца названае дзеясловам дзеянне ў часе (напр., завершанае, незавершанае дзеянне); проціл. незакончанае трыванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зако́нчаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зако́нчаны зако́нчаная зако́нчанае зако́нчаныя
Р. зако́нчанага зако́нчанай
зако́нчанае		 зако́нчанага зако́нчаных
Д. зако́нчанаму зако́нчанай зако́нчанаму зако́нчаным
В. зако́нчаны (неадуш.)
зако́нчанага (адуш.)		 зако́нчаную зако́нчанае зако́нчаныя (неадуш.)
зако́нчаных (адуш.)
Т. зако́нчаным зако́нчанай
зако́нчанаю		 зако́нчаным зако́нчанымі
М. зако́нчаным зако́нчанай зако́нчаным зако́нчаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зако́нчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зако́нчаны зако́нчаная зако́нчанае зако́нчаныя
Р. зако́нчанага зако́нчанай
зако́нчанае		 зако́нчанага зако́нчаных
Д. зако́нчанаму зако́нчанай зако́нчанаму зако́нчаным
В. зако́нчаны (неадуш.)
зако́нчанага (адуш.)		 зако́нчаную зако́нчанае зако́нчаныя (неадуш.)
зако́нчаных (адуш.)
Т. зако́нчаным зако́нчанай
зако́нчанаю		 зако́нчаным зако́нчанымі
М. зако́нчаным зако́нчанай зако́нчаным зако́нчаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зако́нчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зако́нчаны зако́нчаная зако́нчанае зако́нчаныя
Р. зако́нчанага зако́нчанай
зако́нчанае		 зако́нчанага зако́нчаных
Д. зако́нчанаму зако́нчанай зако́нчанаму зако́нчаным
В. зако́нчаны (неадуш.)
зако́нчанага (адуш.)		 зако́нчаную зако́нчанае зако́нчаныя (неадуш.)
зако́нчаных (адуш.)
Т. зако́нчаным зако́нчанай
зако́нчанаю		 зако́нчаным зако́нчанымі
М. зако́нчаным зако́нчанай зако́нчаным зако́нчаных

Кароткая форма: зако́нчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зако́нчаны¹, -ая, -ае.

1. Які мае неабходную паўнату, цэласнасць.

Закончаная думка.

З. сказ.

2. Які дасягнуў дасканаласці ў якой-н. справе, мастацтве, цалкам сфарміраваны (кніжн.).

З. майстар.

З. мастак.

3. Пра чалавека як носьбіта адмоўных якасцей.

З. нягоднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зако́нчаны

1. прич. зако́нченный, око́нченный; заключённый; см. зако́нчыць;

2. прил. зако́нченный;

з. маста́к — зако́нченный худо́жник;

~ная ду́мка — зако́нченная мысль;

○ ~нае трыва́нне — грам. соверше́нный вид

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зако́нчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад закончыць.

2. у знач. прым. Які мае неабходную паўнату, цэласнасць. Закончаная думка. Закончаны сказ. Закончаны вобраз.

3. у знач. прым. Які дасягнуў дасканаласці ў сваёй справе, канчаткова сфарміраваўся. Закончаны майстар. Закончаны мастак.

•••

Закончанае трыванне гл. трыванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зако́нчаны volléndet, ábgeschlossen; vollkómmen (дасканалы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

око́нченный зако́нчаны, ско́нчаны, ко́нчаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зако́нченный прич., прил. зако́нчаны, ско́нчаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)