зака́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто дае заказ (у 1 знач.).

|| ж. зака́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. зака́зчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зака́зчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зака́зчык зака́зчыкі
Р. зака́зчыка зака́зчыкаў
Д. зака́зчыку зака́зчыкам
В. зака́зчыка зака́зчыкаў
Т. зака́зчыкам зака́зчыкамі
М. зака́зчыку зака́зчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зака́зчык м. зака́зчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зака́зчык, ‑а, м.

Той, хто дае заказ ​1 (у 1 знач.). Шаўцу заказчык боты заказаў. Корбан. У атэлье ёсць мастак-кансультант, які заўсёды дапамагае заказчыку. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зака́зчык м. Bestéller m -s, -; (кліент) Kúnde m -n, -n; эк., камерц. Áuftraggeber m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зака́зчик зака́зчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зака́зчыца, ‑ы, ж.

Жан. да заказчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

client [ˈklaɪənt] n.

1. кліе́нт

2. пастая́нны пакупні́к; пакупні́ца; зака́зчык; зака́зчыца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кліе́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Пастаянны наведвальнік, пакупнік або заказчык.

Надзейны к. фірмы.

2. Асоба, якая карыстаецца паслугамі адваката, натарыуса, крэдытнай установы і пад.

К. банка.

|| ж. кліе́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. кліе́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zleceniodawca

м.

1. распарадчык;

2. заказчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)