назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| За́йцава | |
| За́йцаву | |
| За́йцавам | |
| За́йцаве |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Verbum
анлайнавы слоўнікпрыметнік, прыналежны
| за́йцава | за́йцава | за́йцавы | ||
| за́йцавага | за́йцавай за́йцавае |
за́йцавага | за́йцавых | |
| за́йцаваму | за́йцавай | за́йцаваму | за́йцавым | |
за́йцавага ( |
за́йцаву | за́йцава | за́йцавы ( за́йцавых ( |
|
| за́йцавым | за́йцавай за́йцаваю |
за́йцавым | за́йцавымі | |
| за́йцавым | за́йцавай | за́йцавым | за́йцавых | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. Які належыць зайцу.
2. Тое, што і заячы (у 3 знач.).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)