задубене́ть, задубе́ть сов., прост.

1. задубе́ць;

2. (закоченеть) здубе́ць, адубе́ць, скарчане́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адубяне́ць сов., разг. отверде́ть, затверде́ть; задубене́ть;

лаза́е́ла, не гне́цца — лоза́ отверде́ла (затверде́ла), не гнётся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задубе́ць сов., разг.

1. (стать жёстким, твёрдым) задубе́ть, задубене́ть;

2. (сильно озябнуть) закочене́ть;

е́лі но́гі на маро́зе — закочене́ли но́ги на моро́зе

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)